Artikel 001: 11 juli 2012. Van ons oud lid en donateur Ben van Niekerk (Bevani) uit Haarlem ontvingen wij op 11 juli 2012 onderstaand verhaal uit de tijd van Ben als adolescent, waarin hij mede dankzij de V&AV Gouda veel van het leven kon ontdekken.

                                                                  Oer Joenk

Natuurlijk is het nodig een uitleg te geven aan de wat merkwaardige titel van dit verhaal, het is mijzelf ook pas tijden later uitgelegd, maar toen had ik al een hels avontuur achter de rug. Oer Joenk is tot stand gekomen, doordat in de bouwwereld van heipalen in vroeger jaren met houten palen werd gewerkt. Vaak waren die palen te kort om via de veenlaag de zandplaat te bereiken, wat weer nodig is voor een goede fundering van de steenmassa ofwel gebouwen die er op komen te rusten. Op zo een heipaal werd dan een opzetstuk geplaatst, wanneer het heiblok neerkwam op dat opzetstuk klonk er een geluid wat “oer joenk” werd genoemd. De veelal ruwe bouwers verbasterden dat woord naar “hoerenjong”, deze benaming wordt nog steeds algemeen gebruikt in de bouwwereld. Maar wist ik toen, als broekie, veel van die benamingen, nee dus!  In mijn jeugdige onschuld werd ik vaak hard geconfronteerd met dit en nog een aantal andere historische begrippen.        

Als jongeling was ik lid van voetbalclub Gouda, en werd daar ondermeer benoemd in de bouwcommissie voor een nieuw te bouwen clubhuis. Met veel praten, ook toen al, is dat clubhuis met veel vrijwillige inzetbaarheid tot stand gekomen, maar alles wel onder professionele begeleiding. Op zekere dag werd mij door de uitvoerder gevraagd om bij Klaas Deurige in de Wachtelstraat 80 een hoerenjong te gaan halen. Dat vond ik toen, door deze naamstelling een vreemde opdracht en vroeg om een toelichting, maar mijn opdrachtgever zei toen dat Klaas wel wist waar ik het over had. Maar goed, ik op pad met de nodige twijfels, belde aan in de Wachtelstraat 80.

Er werd open gedaan door een bijzonder knappe dame, daar sta je dan als jong broekie met een kop als vuur, maar deed wel mijn boodschap. De dame verkleurde in het geheel niet met mijn vraagstelling om het hoerenjong, ze riep naar Klaas hetzelfde woord. Deze hoorde ik in de verte een niet alledaagse opmerking , zeg maar rustig vloek maken, dus weer even twijfel bij mij en met een vuurrode koon natuurlijk, dat kunt u zich wel indenken, hoop ik. Klaas kwam gelukkig zelf naar de deur en vertelde dat het hoerenjong op een opslagterrein verderop lag. Al gauw had ik door dat Klaas de baas van de tent was, hij keek naar het karretje achter mijn fiets en zei: och jochie, daar gaat ie wel in. Ga maar vast naar het opslagterrein aan de Vaart, ik bel wel dat je er aan komt.

Ik eindelijk enigszins gerustgesteld op weg naar dat terrein en belde aan bij het opzichterhuis, pfft alweer een heel schoon meisje wat open deed. Natuurlijk kreeg ik het weer te kwaad met mezelf en het uitspreken van dat nare woord, een compleet rode bietenkop moet ik gehad hebben, ik voel het nog, nu ik erover schrijf! Daar werd ik echt zwaar op de proef gesteld, het meisje zei alleen maar Schoft tegen mij, ik kon wel door de grond gaan.. na mijn vraagstelling om het hoerenjong van Klaas. Maar ze liet me toch binnen komen en zei tegen haar vader: pappa alweer zo een viezerik die om het hoerenjong komt vragen, echt hoor paps, vanmiddag was er ook al zo een viezerik die daarom vroeg. Deze vroeg zelfs om een klotenbal. Als dat zo doorgaat paps, dan ga ik nooit meer mee naar jouw werk . Maar hij stelde haar gerust en stelde voor mee te lopen naar het opslagterrein. Eindelijk zagen we het ding met vier handvaten dat precies in mijn karretje paste achter de fiets.   

Eindelijk, ik met dat stomme ding op de aanhanger en op weg naar het Gouda voetbalterrein, een ervaring en zonderling avontuur rijker. Wel had ik mij toen voorgenomen mezelf NOOIT meer voor zo een klus met die “fijne” benamingen te laten “gebruiken”!

U kunt zich indenken, dat aan de bar van de club menigmaal mijn ervaringen zijn uitgewisseld. Het werd zelfs een succesverhaal.  Mijn hang naar schone dames is een verhaal apart, maar ik wil nu als 80+er eindelijk wel verklappen, dat ik toen stiekem naar dat opslagterrein ben gegaan en daar dat lieve meisje weer heb ontmoet. Of het nou een gang was naar het zoeken van ons beider onschuld, ik weet het nog steeds niet, maar we hebben in een afspraak en een aantal daarop volgende, menigmaal het bouwwerelds woordgebruik zelf onderzocht en tot beider geluk ook mogen beproeven, maar dan met andere woordjes.

                                                                                    Bevani